Parfum proeven groot succes

Eigenlijk is er tijdens zo'n workshop maximaal plaats voor 15 personen, maar tijdens de workshop van Maki Ueda stonden wel 20 mensen te stampen, hakken, zeven, schudden, koken en mengen. Bovendien kwam een voltallige schoolklas met 7-jarigen een kijkje nemen hoe de volwassen hun eigen parfum aan het creëren waren. De meest exotische parfums kwamen voorbij, sommige lekker, zelfs heerlijk, anderen...wat zullen we zeggen...bijzonder...?

Het was hoe dan ook een heel geslaagde middag, waarvan TV Rijnmond zelfs een nieuwsitem maakte, dat de volgende avond de hele avond werd herhaald. Voor nieuwsitem klik hier.

Beeldverslag:

Eetbaar parfum! Wat Lekker!

Wat lekker!

Wist u dat als we zeggen dat iets lekker smaakt, we het eigenlijk vooral hebben over dat iets lekker ruikt? Maar ongeveer twintig procent van onze smaakervaring komt door het proeven met de tong, tachtig procent wordt door geur veroorzaakt.
Maki Ueda maakt in de workshop ‘Eetbaar parfum’ juist die invloed van het ruiken op proeven op een bijzondere manier tastbaar. Zij creëert samen met de deelnemers parfums die bijzonder ruiken én smaken.

Zij haalt haar inspiratie voor deze workshop uit ‘flavor pairing’ (vrij vertaald: smaken combineren), een idee dat er van uitgaat dat als de belangrijkste smaakprofielen hetzelfde zijn in verschillende ingrediënten, deze ingrediënten samen ook lekker moeten smaken.

De laatste jaren is van veel traditionele, maar ook van mindere voor de hand liggende ingrediënten tot op moleculair niveau uitgezocht welk smaakprofiel ze hebben. Via websites als http://www.foodpairing.be/ kan in een schema worden opgezocht welke combinaties op grond van deze overeenkomsten bestaan.

De deelnemers aan de workshop kiezen twee ingrediënten uit zo’n schema, een zogenaamde ‘food pairing tree’. Binnen een tijdelijke laboratorium opstelling doorlopen de deelnemers het volledige proces van het maken van extracten van deze zelf geselecteerde ingrediënten. Het eindproduct kan bijvoorbeeld olie zijn die naar basilicum en zwarte thee, of koriander en gember smaakt of een likeur geurend naar aardbei en wortel, of grapefruit en Parmezaanse kaas.

Aan het einde van de workshop, kan ieder deelnemer zijn of haar eigen, unieke, lekker smakende en geurende eetbare parfum meenemen. Een eetbaar parfum dat ons de complexiteit doet beseffen én de harmonie laat beleven van de interactie tussen het geur en smaak.
Een extra lekker nieuwtje is dat voor deze workshop door medewerking van Distilleerderij Rutte & Zn, gebruik kan worden gemaakt van hun zuivere biologische vodka als basis voor het eetbare parfum.

Lees verder

Harm Goslink Kuiper op Nederland 2

Vorige week was hij nog in actie te zien tijdens zijn workshop in wijkcentrum 't Kopblok in Hillesluis, deze week was hij met zijn band op Nederland 2 te bewonderen met een speciale compositie - natuurlijk op zijn zelfgemaakte instrumenten - voor de film 'Vete más legos, Alicia' in het kader van het IFFR: jawel, 'onze' Harm Goslink Kuiper.

Gevoelige snaar

Harm Goslink Kuiper leidde gistermiddag de workshop 'Klinkend afval', als onderdeel 'horen' van de zintuigenworkshops in Hillesluis. Samen met de deelnemers zette hij in recordtempo een goed klinkend snaarinstrument in elkaar. "Hoe is het mogelijk, het klinkt heel swampy", was het commentaar van één van de deelnemers en hij had volkomen gelijk. Het instrument, gemaakt van onder andere een oud houten archiefkistje uit een documentatiecentrum in Groningen dat één van de deelnemers had meegebracht, klonk alsof het zou zo kunnen worden gebruikt voor een authentieke mississippi bluesband. Toen Harm erop speelde tenminste...

Nu heeft Harm het grote voordeel dat hij naast beeldend kunstenaar een begenadigd muzikant is, dus al snel iets aardigs uit zo'n instrument weet te krijgen, maar met wat prutsen en uitproberen wisten ook niet-geschoolde muzikanten wat aardige klanken te produceren. En, belangrijker nog, zij hebben geleerd om met andere ogen naar dagelijks gebruiksgoed en afval te kijken en vooral...te luisteren.

Lees verder

een sensationeel 2011 gewenst...

Klachtenkoor Rotterdam in VPROgids

In de kersteditie van de VPROgids is een kort interview te lezen met SENSATIONAL MIX naar aanleiding van de uitzending van de documentaire van de Deense regisseur Ada Bligaard Soby op het themakanaal Holland Doc 24. De begeleidende foto van een gedeelte van de leden van Klachtenkoor Rotterdam Zuid is van Daniel Baggerman.

Dagboek LADUMA! online

Roland Groenenboom, één van de oprichters van SENSATIONAL MIX, heeft een dagboek bijgehouden over de belevenissen rond de expositie LADUMA! Lees hier waarom Afri geen goed boek is, waarom vis en bananen goed voor je zijn en waarom een tafelvoetbaltoernooi ook een onderdeel van een expositie kan zijn.

United Complaints Choirs Rotterdam

Het duurde even maar KLACHTENKOOR ROTTERDAM is onder de naam 'United Complaints Choirs Rotterdam' nu toch écht onderdeel van de internationale Complaints Choir website. Zie hier (scroll naar de laatste toevoeging op de pagina).

Meer over het SENSATIONAL MIX project: zie KLACHTENKOOR ROTTERDAM

LADUMA! goed bezochte expositie

LADUMA! kende een grote variëteit aan bezoekers gedurende de expositieperiode: de jongste bezoekertjes waren een groepje kinderen van een opvang in de buurt van tussen de vier en zes jaar oud, die met opmerkelijke aandacht hebben rond gekeken. De oudste was zonder twijfel een elegante Indische dame van in de tachtig die erop stond haar rollator buiten te laten staan. 

Lees verder

LADUMA! succesvol project

LADUMA! kende een grote variëteit aan bezoekers: de jongste bezoekertjes waren een groepje kinderen van een opvang in de buurt van tussen de vier en zes jaar oud, die met opmerkelijke aandacht hebben rond gekeken. De oudste was zonder twijfel een elegante Indische dame van in de tachtig die erop stond haar rollator buiten te laten staan. Qua culturele achtergrond zal een dergelijke expositie zelden zo’n weerspiegeling van de wijk zijn geweest: zeker 85% van de bezoekers had een niet-Nederlandse achtergrond. Naast bezoekers met Marokkaanse, Turkse, Antilliaanse en Surinaamse achtergrond, waren er ook uit Burundi, Sierra Leone (twee, onafhankelijk van elkaar), Angola, Mauritanië, Duitsland, Engeland en Denemarken. Minder exotisch, maar toch even welkom: uit Delft, Den Haag, Groningen en Haarlem. De eersten kwamen speciaal voor de expositie, de laatsten vanwege de Tour de France, maar dat maakte er de interesse niet minder om. Met name Laura Emsley, Musa Nxumalo en Sydelle Willow Smith trokken ook bezoekers die terug kwamen om het nog eens te bekijken of om het aan iemand anders te laten zien. Het grootste gedeelte van de bezoekers was hoogstwaarschijnlijk zelden eerder in een museum of expositieruimte geweest.

Naast de bezoekers die de expositieruimte bezochten waren er ook die alleen de etalages bekeken. Met name Dan Halters’ versnelde opnames in de video Space Invader, die in de etalage van een in slechte staat verkerende op een monitor was te zien, trok grote belangstelling. Aan de hoogte van de neus en handafdrukken te zien, viel deze blijkbaar in de smaak bij jong en oud, maar met name bij een doelgroep die meestal niet wordt aangesproken. Een groep eerste generatie junkies die in de buurt ergens worden opgevangen: ‘wat werken die lui daar hard!’. ‘Nee, man dat is versneld, weet-je-wel, dat is kunst!’
Het meest opvallende was de intensiteit waarmee werd gekeken: niet te vergelijken met een gemiddeld bezoek aan een expositieruimte. Veel bezoekers bleven lang, gingen gesprekken aan en vroegen achtergrondinformatie.

Een bijkomend effect is dat SENSATIONAL MIX definitief heeft laten zien dat zij aanwezig is op de Pretorialaan. Het kan geen enkele bezoeker van deze winkelstraat ontgaan zijn dat LADUMA! werd gepresenteerd en werkelijk iedere buurman of vrouw heeft zijn of haar opwachting gemaakt, al dan niet hun levensverhaal vertellend. Zonder uitzondering werd waardering uitgesproken voor het feit dat hier: ‘tenminste wat werd gedaan om het beter te maken voor de buurt’. Hoe graag men dat wil blijkt ook wel uit het feit dat meerdere malen Marokkaanse jongens een gesprek begonnen over het boek ‘Afri’, dat op de tafel voor de ruimte lag: zij waren van mening dat dit boek een uiterst vertekend beeld gaf van ‘hun’ Afrikaanderwijk. SENSATIONAL MIX heeft hen uitgenodigd om hun mening op papier te zetten, zodat deze op één of andere wijze onder de aandacht kan worden gebracht.

Het ‘kantoor houden’ op de stoep voor de expositieruimte en het organiseren van een tafelvoetbaltoernooi op een voetbaltafel met een fotocollage van Laura Emsley tijdens de Tour de France, is essentieel geweest om zowel deze buurtcontacten te leggen als het verlagen van de drempel voor potentiële bezoekers. Tijdens dagen dat er écht niet buiten kon worden gezeten, liep het bezoek behoorlijk terug. Maar eenmaal binnen bleek in niets dat de bewoners van deze buurt geen interesse zouden hebben in kunst, zelfs het conceptuelere werk bleek behoorlijke belangstelling te kennen. Mensen bleken zeer geïnteresseerd en bereid om na te denken. Het uiterst toegankelijke werk van Antony Kaminju over Zuid-Afrikaanse voetbalsupporters bleek inderdaad in de smaak te vallen, maar ook Laura Emsley’s behoorlijk hermetische installatie viel in de smaak. Rob Schröders 'Jong in Rotterdam Zuid' bleek onverwacht goed aan te sluiten bij Raymond Cuijpers videowerk ‘Boys’: allochtone jongens gaven na het zien van deze beelden aan dat zij zo ongelukkig waren met hun uitzichtloze situatie, een dag later waren het autochtone ouderen die schoorvoetend toegaven dat zij vroeger ook geen lieverdjes waren, maar dat ze veel meer ruimte hadden, dus minder stoorden.

Conclusie mag zijn dat community art niet de enige wijze is om ‘sociale cohesie te bevorderen’ in een probleemwijk. Met een goede expositie en een kantoor-op-de-stoep bereik je misschien, zonder kunst doelbewust als lijmmiddel te gebruiken, wel hetzelfde. Zo niet, was er in ieder geval interessante kunst te zien.